اثر روانی؛ عصا برای افزایش اعتماد به نفس

در جمع‌های خانوادگی، سالمندی که بدون تردید و لرزش پا از صندلی برمی‌خیزد، پیام قدرتمندی به خود و اطرافیان مخابره می‌کند: «من هنوز مستقل‌ام.» این حس استقلال، کیفیت زندگی را بیش از آن‌چه اعداد پزشکی نشان می‌دهند، بالا می‌برد. تحقیقات روان‌شناختی نشان داده‌اند بیماران بعد از دریافت عصایی متناسب و زیبا، در آزمون افسردگی «گاروی» نمره‌ی بهتری کسب کرده‌اند؛ گویا هنر چوب و فلز نه‌فقط بدن را، بلکه جان را نیز می‌نوازد.

کاهش خطر سقوط؛ آماری که نمی‌توان نادیده گرفت

سازمان جهانی سلامت اعلام کرده است نیمی از سالمندانی که زمین می‌خورند، پس از آن درگیر ترس مزمن از سقوط می‌شوند؛ ترسی که خود عامل محدودکننده‌ی تحرک است. ورود عصا به زندگی، احتمال سقوط را تا ۴۷ درصد کاهش داده است، زیرا مرکز ثقل با سه پایه تثبیت می‌شود. نوک لاستیکی آج‌دار یا سرپایه‌های چهارشاخه این امنیت را دوچندان می‌کند؛ به‌ویژه در سطح مرطوب یا معابر برفی.

انعطاف پذیری؛ ابزار کمک‌حرکتی که دست‌ودلباز است

عصا را می‌توان با یک دست رها کرد و روی ساعد آویزان کرد؛ کاری که با واکر یا صندلی چرخ‌دار ممکن نیست. همین قابلیت ساده، فرد را قادر می‌سازد در فروشگاه موبایل به راحتی کیف پول درآورد یا در کافه بدون نگرانی فنجان قهوه بنوشد. این انعطاف، مشارکت اجتماعی را آسان می‌کند و احتمال گوشه‌گیری را کاهش می‌دهد.

ابزار توان‌بخشی پنهان در خانه

فیزیوتراپیست‌ها تمرینات متعددی با عصا طراحی کرده‌اند: تمرین کشش عضلات پشت ران، تقویت کمربند شانه با بالا بردن عصا بالای سر و افزایش دامنه حرکت مفصل شانه با حرکات چرخشی. این تمرین‌ها با عصا ارزان‌تر و در دسترس‌تر می‌شوند، در حالی که همان اثر میله‌های ورزشی گران‌قیمت را دارند.

یک سرمایه‌گذاری با بازدهی بلندمدت

وقتی عصای مرغوب می‌خرید، هزینه‌ی یک‌باره‌ی آن را با مخارج احتمالی یک شکستگی لگن مقایسه کنید. متوسط هزینهٔ درمان شکستگی لگن در ایران، شامل عمل جراحی و توان‌بخشی، فراتر از چندده میلیون تومان است. یک عصای چوبی استاندارد، حتی در رده‌ی لوکس، کسری از این مبلغ است اما درصد بزرگی از احتمال شکستگی را کاهش می‌دهد.