دستهٔ کلاسیک؛ از کوچه‌های لندن تا کوهپایه‌های اصفهان

دستهٔ کلاسیک دو چهرهٔ مشهور دارد: Derby و Crook. با منحنی ظریفِ رو به جلو، سال‌ها زیور کت‌وشلوارهای سه‌تکهٔ بریتانیایی بوده است. در این طراحی، انتهای هلالی اندکی بالا می‌رود تا دست، هنگام استراحت، دور آن قفل شود و در عین حال وزن بدن روی بالشتک پهنی پخش گردد. Crook اما همان عصای شبانی‌ است که از نقاشی‌های قرن نوزدهم می‌شناسیم؛ قوسی کامل که اجازه می‌دهد عصا را به‌آسانی بر ساعد یا دستهٔ صندلی بیندازید و یک فنجان چای بنوشید. پژوهش‌های فیزیوتراپی در دانشگاه شفیلد نشان می‌دهد اگر آرنج حدود بیست درجه خم شود، فشار مچ در همین دستهٔ ساده نزدیک به سی درصد نسبت به عصای مستقیم فلزی کاهش می‌یابد.

چه زمانی Derby کفایت می‌کند؟ برای پیاده‌روی‌های شهریِ کوتاه، سالن اجتماعات، یا زمانی که می‌خواهید عصا بیش از آن‌که ابزار درمانی باشد، بخشی از پوشش شیکتان جلوه کند. بااین‌حال، هنگامی که برجستگی مفاصل متاکارپ در اثر آرتروز دردناک باشد، لبۀ داخلی Derby ممکن است آزاردهنده شود. اینجاست که سراغ دسته‌های آناتومیک می‌رویم.